Mijn God wat een kerk

4 mei 2015 - Royan, Frankrijk

ja mensen, mijn god wat iets lelijks is dat hier in Royan, die beroemde Gotische kerk, geheel van beton in zeer slechte staat, maar wordt nu retaureerd voor bijna 4miljoen, dus over 2 jaar is ie wel toonbaar hopelijk. Ondanks het lelijke hebben we toch een stempel gekregen dank zij Wim, die heeft zich daarvoor vreselijk uitgesloofd !!!!!. Onze wasjes zijn ook weer droog, maar wel wat kreukelig, maar we kijken nu ook niet meer zo nou, we zijn nu toch ver van huis, niemand herkent ons. Wel weer een bijzondere ontmoeting gehad, met een mevrouwtje, die we de weg vroegen, die bleek in Nijmegen gewoond te hebben 50 jaar geleden, die ons meteen op de borrel uitnodigde natuurlijk hebben we dat gedaan, heel gezellig,foto's gemaakt,en een hapje had ze ook al klaar. Zo maak je toch wel wat toevalligheden mee. Morgenochtend om 9 uur wanneer we weg fietsen, zou ze op haar vleugel ons muziekaal uitgeleide doen. Dus nu maar weer de tassen inpakken en gaan rusten voor de tocht van morgen , die we beginnen met een overtocht per Veerpont, en dan echt langs de kust verder, de rest lezen jullie morgen wel,gegroet allemaal.  Doeiii    Doeiiii

 

Foto’s

4 Reacties

  1. Thea en theo:
    4 mei 2015
    HOI HENK EN WIM,
    WETEN JULLIE DAT KREUKELS NU IN DE MODE ZIJN.DE MENSEN KLAPPEN EENS ZO HARD ALS JULLIE OVER DE WEG FIETSEN.
    WAT MOOI DAT JULLIE EEN DEERNE UIT NIJMEGEN TEGEN KWAMEN.
    DAT IS TOCH WEL ERG BIJZONDER.
    T EN T.
  2. Lex en Gerrie:
    4 mei 2015
    Pelerins , goede avond;
    Jullie zullen wel op een (1) oor liggen net zoals wij ...
    Wij hebben vandaag een eind gefietst met de wind( west-Zuidwest 6) continue op de kop.....
    Als amateur gewoon zwaar.
    Maar dat is niks bij jullie vergeleken
    En dan die ontmoetingen...dit zijn cadeautjes die je je hele leven bij zullen blijven. Ik heb er in die 105 dagen vele gekregen en op een dag toen ik aangevallen werd door een hond liep er een non achter mij die mij door te gillen waarschuwde. Zodoende kon hij niet doorbijten en had ik alle geluk. Wat een toeval dat zij nog net in de stromende regen zag wat er ging gebeuren...
    Maar ik heb geleerd dat toeval niet bestaat.... Het is " voorbestemd " en zoals die non mij uitlegde: het is een cadeau van God en Jacobus en daar zul je op je lange Pelgrimage nogveel van ontvangen .
    We liepen die dag een paar uur samen op en in een meer dan erg hondenweer .
    Midden in een bos zagen we op een heuvel beneden ons 4 herten staan. Water drinkend uit een regen poel. De dieren bleven erg lang staan , ons aankijkend en rustig doordrinkend , wij foto's makend en toen pas rustig weer het bos in, onzichtbaar.
    Weer een geschenk van Jacobus vertelde ze want een hert is normaal schuw en wij kunnen tot dik 10 meter bij hun staan en foto' s maken....
    In Delos een Joodse mevrouw van 92 jaar getroffen die mij water gaf en die uit Tilburg in 1942 gevlucht was naar Frankrijk, ze vertelde haar hele verhaal en gaf mij gebak, eten e.d. Terwijl ze zelf bijna niets had voor zichzelf maar ik mocht niet weigeren .......
    Jullie gaan ook nog meer van dit soort ontmoetingen krijgen en er is mij door een x aantal broeders en paters in België verzekerd dat ik dit vaak zou gaan ervaren en alles moest aannemen wat mij aangeboden werd......
    Weet dat je als Pelgrim , zeker in Frankrijk , zeer gewaardeerd wordt .....
    Geniet ervan, dit zijn hele mooie en bijzondere ontmoetingen ...
    Buen Camino
    Lex
  3. Rob en Marga:
    4 mei 2015
    Hoi Henk en Wim,
    Wat een verhalen, mooie ontmoetingen en al heel wat km in de benen. Jullie genieten!
    Erg leuk om jullie verhalen te lezen.
    Morgen weer een nieuwe dag met nieuwe belevenissen.
    Geniet ervan.
    Veel groetjes Rob en Marga.
  4. Minet:
    5 mei 2015
    Dag Henk en Wim, mooi plaatje zo, van jullie shirtjes. Zag de naam van jullie hotel, toepasselijk. Heeft het ook alle kleuren van de "arc en ciel"? Daar worden jullie wel vrolijk van denk ik. En anders toch wel van de ontmoetingen onderweg met zielsverwanten, hartverwarmend! Namasté, Minet.